..ว่าด้วยเรื่อง เคล็ดวิชาเก้าเอี้ยงจินเก็ง & เคล็ดวิชาเก้าอิมจินเก็ง!!

..ว่าด้วยเรื่อง เคล็ดวิชาเก้าเอี้ยงจินเก็ง & เคล็ดวิชาเก้าอิมจินเก็ง!!

..นี่คือวิชาที่มีชื่อเสียงสองวิชา ในเรื่อง มังกรหยก ทั้งสามภาค เปรียบได้เสมือนหยิน และ หยาง


- อิม (แต้จิ๋ว) = หยิน (จีนกลาง)
- เอี้ยง,เอี๊ยง (แต้จิ๋ว) = หยาง (จีนกลาง)

..นั่นคือ เก้าอิม (นพยม) เป็นวิชาในแนวทางเยือกเย็นอ่อนหยุ่น
..ส่วน เก้าเอี้ยง (นวภพ) เป็นวิชาในแนงทางร้อนแรงแกร่งกร้าว

..คนจีนใช้ 6 แทนหยิน และใช้ 9 แทนหยาง ดังจะเห็นว่ารูปหยินหยางเป็นเลข 69 ที่สอดคล้องสมดุลกันอยู่ มีจอมยุทธ(นักอ่าน)บางคนบอกว่าท่านกิมย้งตั้งชื่อไม่ถูก ที่ถูกต้องควรจะเป็น ลักอิมจินเก็ง กับ เก้าเอี้ยงจินเก็ง แต่ท่านกิมย้งก็ได้แก้ต่างอธิบายไว้แล้ว (ในเอี้ยก่วยเจ้าอินทรี สำนวนแปลของ น. นพรัตน์ เล่ม 4) ไปหาอ่านกันซะ..


..นักอ่านหลายท่านที่เคยอ่านมักตั้งคำถามว่า "ช้าก่อน!..ท่านคิดเห็นเป็นเช่นไรหากเรานำจอมยุทธ์ สองคนที่ฝึก 9เอี้ยง และ 9อิม มาประลองกันซักหลายกระบวนท่า"

..เอาเป็นว่า ข้าจะเล่าให้ท่านที่ไม่รู้จักวิชาสองอย่างนี้ก่อนล่ะกัน แล้วค่อยมาถกกัน

.......................

..เริ่มที่ "คัมภีร์เก้าอิม" ก่อน

- ที่มาของ คัมภีร์ คือมาจาก อึ้งเซียง เป็นนักปราชญ์ ได้บันทึกเคล็ดวิชาการต่อสู่ต่างๆ จากการรวบรวมความรู้ทั่วทุก สารทิศ เพื่อแก้แค้นศัตรู (แต่สุดท้าย เมื่อคัมภีร์ถูกรวมรวมครบถ้วน ศัตรูทั้งหลายกลับ ตายไปหมดแล้ว)

..โดยคัมภีร์มีด้วยกันสองส่วนคือ ส่วนต้น และส่วนปลาย โดยส่วนต้นนั้น เป็น เคล็ดวิชาภายใน ว่าด้วยการเดินลมปราณภายใน และส่วนปลาย เป็นกระบวนท่าภายนอก ซึ่งหากไม่มีส่วนต้นกำกับ อาจตีความผิดทำให้ดูว่าเป็นวิชามารเหี้ยมโหด

..นอกจากนี้ในส่วนปลายเองนี้ ยังมีการบันทึกข้อความ ที่เป็น ภาษา สันสกฤต อีกส่วน

- ในการประลองยุทธของจอมยุทธทั้ง 5 ( 5 ยอดฝีมือแห่งยุค) เจ้าสำนักช้วนจิน (เฮ้งเต็งเอี้ยง) เป็นผู้ชนะ ได้ครอบครองคัมภีร์ ต่อมา อาวเอี้ยงฮง เข้ามาขโมยคัมภีร์ที่สำนักช้วนจิน แต่พ่ายแพ้กลับไป

- เฮ้งเต็งเอี้ยง ก่อนสิ้นชีพ ได้สั่ง มิให้ศิษย์ในสำนัก ฝึกคัมภีร์นี้เด็ดขาด และ ได้ มอบหมาย ให้ เฒ่าทารก (จิวแป๊ะทง) นำคัมภีร์ไปซ่อนให้ห่างไกลผู้คน จิวแป๊ะทง จึงนำ คัมภีร์ แยกกันไปซ่อน ส่วนต้น ณ ที่แห่งหนึ่ง / ส่วนปลาย ณ ที่แห่งหนึ่ง

- หลังจากนี้ ก็เป็นเรื่องราว ของมังกรหยก ก่อนปรับปรุง และ หลังปรับปรุง ที่กิมย้งแก้ไขเนื้อเรื่องบางส่วน ข้าคงไม่พูดถึงละกันมันไม่เหมือนกันเรื่องคัมภีร์สองส่วนนี้ พวกเจ้าไปหาอ่านกันเอาเองเถิด..

......................

..ต่อมา "คัมภีร์เก้าเอี้ยง"

- เก้าเอี้ยงได้ถูกซ่อนไว้ในคัมภีร์ลังกาวสูตรที่พระถังซัมจั๋มอันเชิญมาจากชมพูทวีปกั๊กเอี้ยงไต้ซือเข้าใจผิดคิดว่าเป็นวิชา ฝึกร่างกายให้พร้อมเข้านั่งวิปัสสนาเท่านั้นเลยชวนให้เตียป้อกุน(เตียซำฮง---แต้จิ๋ว, จางซานฟง---จีนกลาง) ร่วมกันฝึก (โดยมีคำเล่าลือว่าวิชานี้เป็นของท่านฮุ่ยเคอที่ได้รับสืบทอดมาจากปรมาจารย์ตั๊กม้อ)

-หลังจากนั้นอีเค่อซีกับพวกลอบเข้ามาในหอคัมภีร์ แล้วก็หอบหิ้วคัมภีร์ต่างๆ รวมทั้งคัมภีร์ศาสนาอย่างคัมภีร์ลังกาวสูตรซึ่งพวกอีเค่อซีเข้าใจว่าเป็นวิชายุทธออกจากหอคัมภีร์ไป (พวกอีเค่อซีไม่รู้ว่ามีคัมภีร์ยุทธซ่อนอยู่ในนั้นจริงๆ)

-กั๊กเอี้ยงไต้ซือและเตียป้อกุนที่ดูแลหอคัมภีร์ ก็เลยตามหาพวกอีเค่อซีเพื่อขอคัมภีร์ลังกาวสูตรคืน เหตุผลที่ต้องขอคืน นั้นก็เพราะคัมภีร์ลังกาวสูตรนี้เป็นฉบับดั้งเดิม (ถ้าหากเป็นฉบับอื่น กั๊กเอี้ยงไต้ซือคงไม่ตามมาเอา ให้เสียเวลา)

-จนทั้งสองกลุ่มมาพบกับพวกเอี้ยก้วย เซียวเล้งนึ้ง และก้วยเซียง กำลังชมเขาฮั้วซัว(หัวซาน)อยู่ เอี้ยก้วยประหลาดใจที่กั๊กเอี้ยงไต้ซือ และเตียป้อกุนมีพลังลมปราณมากมายมหาศาล (กั๊กเอี้ยงไต้ซือนั้นกิมย้งบรรยายว่ามีพลังลมปราณมากกว่าเอี้ยก้วยหนึ่งขั้น ส่วนเตียซำฮง(ในตอนนั้น)มีพลังลมปราณน้อยกว่าเอี้ยก้วยอยู่สองขั้นซึ่งแค่นั้นถือว่าเก่งมากแล้ว ในยุคมังกรหยก)

-เตียป้อกุนเข้าต่อสู้กับพวกอีเค่อซี แต่ไม่สามารถเอาชนะได้ เพราะไม่เคยฝึกยุทธมาก่อน ดังนั้นเอี้ยก้วยเลยชี้แนะกระบวนท่าให้กับเตียป้อกุนไป จนสามารถชนะได้ พวกอีเค่อซีเห็นว่าสู้ไม่ได้แล้ว จึงได้ขับไล่ชะนีของตนเองจนมันตกเขาไป แล้วตนเองก็หลบหนีลงเขา (ชะนีตัวนั้นพวกอีเค่อซีได้ผ่าท้องซ่อนคัมภีร์ไว้ในนั้นก่อนแล้ว) พวกอีเค่อซีคาดหวังว่า ถ้ากลับมาอีกครั้งจะมารับชะนีกลับไป แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้มารับชะนีไปอีกเลย

ดังนั้น ในดาบมังกรหยก เตียบ่อกี้จึงได้คัมภีร์มาจากการช่วยชะนีก็ด้วยประการฉะนี้