.jpg) |
| ภาพวาดหลี่ไป๋ จิบเหล้า ชมจันทร์ |
.."ปีศาจสุรา" เป็นอีกหนึ่งฉายานอกจาก "มังกรโบราณ" ของ นักเขียนอัจฉริยะแห่งนิยายจีนกำลัง
ภายในผู้เคียงคู่มากับ "กิมย้ง"..นั่นคือฉายาของ "โกวเล้ง" หรือ กู่หลง
..โกวเล้งนับว่าเป็นนักเขียนที่ชมชอบการดื่มสุรามากท่านหนึ่ง จนกระทั่งในชั้นสุดท้ายของชีวิต
ต้องตกตาย ด้วยโรคตับแข็งเพราะการร่ำสุราอย่างหนัก ในวัย 48 ปีเท่านั้น
..ท่านจะเห็นว่าในนิยายเรื่องต่างๆของโกวเล้งนั้น ส่วนมากตัวเอกมักมีนิสัยชื่นชมชอบดื่มสุรา นั่น
เพราะเป็นนิสัยส่วนตัวของท่าน "มังกรโบราณ" เลยหยิบไปใส่ไว้ในตัวละคร
..แต่อย่างไรก็ตาม การที่ชอบร่ำสุรานั้นก็เพราะว่า โกวเล้ง นั่นเป็นคนมีสังคมและเพื่อนมากนั่นเอง
โกวเล้ง ชมชอบการคบหาสหายที่สุด อาศัยสุรานัดพบกับ สหาย สุรากับโกวเล้งเป็นสิ่งที่แยกกัน
ไม่ออก แม้นว่าในตอนเขียนต้นฉบับไม่แตะต้องสุรา แต่ผลงานต่างๆที่ออกมายังปรากฎกลิ่นสุรา
ขจรขจาย..
..โกวเล้งกล่าวไว้ว่า "ซึ่งความจริงข้าพเจ้ามิใช่รักในการดื่มสุราที่สุด ข้าพเจ้ามิได้ชมชอบรสชาติ
ของสุรา หากแต่เป็นเพื่อนในวงสุรา และ บรรยากาศในวงสุรา บรรยากาศเช่นนี้ มีแต่สุราจึงสร้าง
ขึ้นได้"..แน่นอนนอกจากเรื่องของสุราที่ท่านจะสามารถพบเจอในนิยายของโกวเล้งแล้ว เรื่อง
มิตรภาพระหว่างสหายก็มักจะพบเจอเช่นเดียวกัน
ข้อสังเกต
..เรามักจะเห็นว่าตัวเอกของ โกวเล้งส่วนมาก(ไม่ทุกคน)มักเก่งมาแต่ตอนต้น ไม่ต้องมาฝึกวิชาเก็บ
เลเวลนานเหมือนกับทางฝั่งของ กิมย้งหรืออาจจะฝึกเก่งแค่ตอนเดียว อย่างเช่น..ซิมลั้ง แห่งราชา
ยุทธจัก , ลี้ชิมฮัว(ลี้คิมฮวง) แห่ง มีดบินไม่พลาดเป้า, เจี่ยเฮียวฮง แห่ง ซาเสียวเอี้ย, เต็งพ้ง แห่ง อินทรีผงาดฟ้า, หรือแม้แต่ เซียวจับอิดนึ้ง แห่ง จับอิดนึ้ง เป็นต้น..นั่นเป็นเพราะว่าในวงสุราผู้คนส่วนมากเมื่อเริ่มเมามายมักทำตัวให้เสียงดังขึ้น พูดมากขึ้น เก่งมากขึ้น..เพราะฉะนั้นตัวละครในนิ
ยายของโกวเล้งมักเก่งกาจตั้งแต่เริ่มต้นด้วย เมื่อโกวเล้งพูดในวงสุราก็มักจะบอกว่า ตัวละครของ
เค้าก็เปรียบเสมือนตัวเค้าเอง
เกิดอะไรขึ้นเมื่อคนเมาเขียนหนังสือ
..คาดว่าในบางครั้ง โกวเล้ง อาจจะไม่สร่างเมาเมื่อเริ่มเขียน ต้นฉบับนิยายสักชิ้นนึง หรืออาจจะ
มึนๆเล็กน้อยทำให้มีอารมณ์ในการเขียนบ้าง ดังที่จะยกตัวอย่างใน จับอิดนึ้ง ดังนี้
 |
| เซียวจับอิดนึ้ง โดย Shaw Brothers 1978 นำแสดงโดย ตี้ หลุง |
อิดนึ้ง..ตัวละครฮวยซี่เนี้ยได้ดื่มสุราใบไผ่เขียว ฉลองอายุครบ 34 ปี ในวันที่ 15 เดือน 7, ในตอน
เดียวกันหน้า 47 เซียวจับอิดนึ้งได้ กล่าวกับ ฮวยซี่เนี้ยว่า "เราเพิ่งอายุยี่สิบเจ็ดปี ต่อให้คิดแต่งงาน
ก็สมควรเสาะหาโกวเนี้ยน้อยอายุสิบห้าสิบหก.." ต่อจากนั้นในหน้า 56 ฮวยซี่เนี้ยได้กล่าวกับ
เซียวจับอิดนึ้งว่า "..ปีศาจน้อยอย่าได้กล่าวประจบมารดา เราอายุมากกว่าท่านห้าปี สี่เดือนกับอีก
สามวัน!! ไม่พอเซียวจับอิดนึ้งยังกล่าวต่อว่า "ตั่วเจ้..ท่านจำได้แม่นยำยิ่ง" นั่นหมายความว่าต้องมี
คนมั่ว(เมา) เพราะ ถ้ายึดตามหน้า 42 ที่ฮวยซี่เนี้ยอายุ 34 ถ้าเซียวจับอิดนึ้งอ่อนกว่า 5 ปีนั่นหมาย
ความว่า เซียวจับอิดนึ้งอายุ 29 ปี แล้วประโยคหน้า 47 ที่บอกว่า "เราเพิ่งอายุ 27 มันคืออัลไล..
 |
| บน เซียวเล้งนึ้ง ล่าง เอี้ยก่วย |
หยกภาคสองอีกด้วย..ใครๆย่อมทราบว่า เอี้ยก่วยนั้น บุคลิคห้าวหาญหล่อเหล่า และยึดมั่นในความ
รักต่อ ท่านอา เซียวเล้งนึ้ง. ในเรื่อง จับอิดนึ้ง มีตัวละครตัวหนึ่งชื่อ ซีคงซู่ ฉายา "ต๊กปี่เอ็งอ้วง" หรือ
"เจ้าอินทรีแขนเดียว"!! แหม่ใครๆก็ทราบว่า เอี้ยก่วย มีแขนเดียวเช่นกันหลังโดน ก๊วยพู้ ฟันขาด
แถม ซีคงซู่ ยังมีฉายา เป็น เจ้าอินทรี อีกต่างหาก ลักษณะของ เจ้าอินทรีนับว่า ตรงข้ามกับ เอี้ยก่วย
โดนสิ้นเชิง กล่าวคือ มีการบรรยายว่า เจ้าอินทรี สูงไม่เกินห้าเชียะ ศีรษะกลับโตใหญ่มหึมา ผมเผ้า
ยุ่งเหยิงเป็นกระเซิง คิ้วดกหนาทั้งคู่แทบเป็นเส้นเดียว ตาข้างซ้ายทอประกายวับวาว ตาข้าง
ขวากลับเป็นสีหมองหม่น คล้ายตาปลาตาย เคราขาวยุ่งเหยิงดั่งดงหญ้า แขนซ้ายที่หลงเหลือเพียง
ข้างเดียวกลับยาวจนน่ากลัว แถมยังบ้ากาม...สำรวจสภาพแล้วนึกตามนี่มันตัวอะไรกัน เทียบไม่ได้
เลยกับ เอี้ยก่วย สุดท้ายยังตายอย่างอนาจอีกต่างหาก
..ข้อสองคล้ายๆกับเป็นการหยอกเอินขำๆของ โกวเล้งที่มีต่อ เอี้ยก่วย ของกิมย้งนั่นเอง แต่เป็นการ
แซวห่างกัน กว่า 16 ปีเลยทีเดียว เพราะ มังกรหยกภาคสองพิมพ์ครั้งแรกในหนังสือพิมพ์ Hong
Kong Commercial Daily ในปี 1957 ส่วน จับอิดนึ้งพิมพ์ครั้งแรกในปี 1973..น่าแปลกเลข 16 ปี นี้
เกี่ยวข้องกับ เอี้ยก่วย และ เซียวเล้งนึ้ง คือ เท่ากับ 16 ปีที่ ท่านอาเขียนไว้บนผาว่า อีก 16 ปีพบกัน
แล้วโดดหลงหน้าผาไป..++
