วันศุกร์ที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2557

..ว่าด้วยเรื่อง "ชอเฮียงส่วย"

..ว่าด้วยเรื่อง "ชอเฮียงส่วย"

ชอลิ้วเฮียง ขุนโจรกระจายหอม มักสวมเสื้อผ้าชุดสีขาว

ชอลิ้วเฮียง(楚留香; ฉูหลิวเซี่ยง) หรือ ชอเฮียงส่วย (ขุนโจรหอมแซ่ชอ) เป็นอีกหนึ่งตัวละครอันโดดเด่นในนวนิยายกำลังภายใน อันมี โกวเล้งเป็นผู้ประพันธ์..ชอลิ้วเฮียง ขุนโจรกระจายหอม นั่นเป็นหนึ่งในการบรรยายของโกวเล้ง ว่า หลังจากที่ ชอลิ้วเฮียงขโมยสิ่งของ เค้าจะทิ้งกลิ่นหอมเอาไว้ (คาดว่าเป็นกลิ่นดอกอุกกิมเฮียง..หรือดอกทิวลิป) ชือเรื่องภาษาจีน(กลาง) คือ "楚留香系列; ฉูหลิวเซี่ยงซิเลี่ย)

พฤติการของ ชอลิ้วเฮียง ก็เหมือนๆกับตัวละครเอกของ โกวเล้งหลายๆคน ซึ่งเป็นแบบฉบับไปแล้วนั่นก็คือ เก่งเทพตั้งแต่ต้น ไม่ต้องไปฝึกวิชา หรือ ตกจากเหวพบคัมภีร์ ปาฏิหารย์อะไรทั้งสิ้น

..และจุดเด่นของ ชอเฮียงส่วย นั่นก็คือ ไม่เคยฆ่าใครเลยในเรื่องที่ปรากฎ ออกจะเป็นคนใจอ่อนซะด้วยซ้ำไป โดยเฉพาะกับสตรี!

เจิ้นเส้าชิว 鄭少秋 นักแสดงฮ่องกงที่ผู้ชมติดตามากที่สุดกับบท ชอเฮียงส่วย

..เรื่องของสตรี และสุรา ย่อมเป็นปกติสำหรับ นิยายของ โกวเล้ง, ใน ชอลิ้วเฮียง หรือ จอมโจรจอมใจ (ตามสำนวนการแปลของ ว.ณ.เมืองลุง) ย่อมมีสตรีข้างกายเช่นกัน แต่ไม่ใช่เพียงหนึ่งนาง กลับมีทั้งสิ้นหลักๆ สามคนด้วยกัน นั่นก็คือ โซวย่งย้ง ผู้ชำนาญการแปลงโฉม เพราะเป็นน้องสาวของ "ทารกวิเศษ" เซียวซิ้งท้ง คนที่สองคือ ลี้อั้งซิ่ว ผู้ซึ่งมีความรอบรู้ในเรื่องราวของยุทธจักร คนสุดท้ายคือ ซ่งเตี้ยมยี้ ผู้ชอบกล่าวเป็นภาษาสำเนียงกวางตุ้ง (ทำให้คนอื่นฟังไม่ค่อยเข้าใจ) และถนัดในการทำอาหาร

..เรื่องของสุรา ย่อมมีปีศาจสุรา มีตัวชูโรง และยังเป็นเพื่อนซี้ สนิทของ ชอลิ้วเฮียงอีกด้วย นั่นคือ เจ้าแมวขี้เมา "โอ้วทิฮวย" ไม่ว่าอย่างไรสิ่งที่จะสามารถราดรด "โอ้วไต้เฮียบ" ได้ ก็มีแต่ สุราเท่านั้น

..ว่าด้วยเรื่อง วรยุทธ์ นั้น ไม่ได้มีท่าไม้ตายอะไรมากมาย ไม่ได้มี เพลงกระบี่ อันไหวพริ้ว หรือ ท่าดาบ อันเกรี้ยวกราดแต่อย่างใด หรือ อาวุธลับอย่างมีดบินเฉกเช่น "เซียวลี้ปวยตอ หรือ ลี้ชิ้มฮัว" แต่ประการใด.. ที่เด่นๆก็คือ วิชาทางน้ำของชอลิ้วเฮียงเอง ที่สามารถสงบ ประมุขวังน้ำทิพย์ ได้ แม้แต่ หลวงจีน บ้อฮวย ยังเคยกล่าวว่า "ไม่มีครั้งใดที่ข้าพเจ้าจะไม่พบ ชอเฮียงส่วย โดยไม่เปียกโชกได้เลย" นอกจากวิชาทางน้ำแล้ว วิชาตัวเบายังเป็นเลิศอันดับหนึ่งแห่งแผ่นดินอีกด้วย เรียกได้ว่าเป็นเอกทั้ง วายุ และ วารี เลยทีเดียว

ภาพโปสเตอร์ ซี่รี่ย์ "บุรุษสี่คิ้ว เล็กเซี่ยวหงส์ 2014 " เวอร์ชัน 3D นำแสดงโดย หลินฟง 林峯

..บางคนอาจจะเคยดูหนัง ชอลิ้วเฮียง ตอน ถล่มวังค้างคาว (หรือ ศึกวังค้างคาว) เวอร์ชัน เหมียวเฉียวเหว่ย (苗侨伟) แสดง อาจจะคิดว่า วิชาประจำตัวของชอลิ้วเฮียงก็มี นั่นก็คือ วิชาดีดนิ้วเทพยดา หรือ ดรรชนีปาฏิหาริย์ แต่จริงๆแล้ว ในตัวเอกของนิยาย โกวเล้ง ผู้ที่มีวิชาดรรชนี ระดับเทพๆก็น่าจะเป็น เล็กเซี่ยวหงส์ ที่มีวิชา ดรรชนีจิตสัมพันธ์ หรือ ดรรชนีสัมพันธ์จิตใจ นั่นเอง

..................................................................

เกร็ดเล็กน้อย


พัดจีนสัญลักษณ์ของ ชอลิ้วเฮียง?

..จะสังเกตว่าในละคร จะปรากฎว่า ชอลิ้วเฮียงมักจะถือพัดจีบ อยู่ในมือเป็นประจำ ทั้งๆที่ ในบทประพันธ์นิยายไม่ได้กล่าวไว้ว่า ตัวชอลิ้วเฮียงต้องพกพัดตลอดเวลา

..นั่นเป็นเพราะว่า ผู้แซ่ชอ นั่นได้ขึ้นชื่อว่าเป็นจอมโจรเจ้าสำราญ คำว่า เจ้าสำราญในยุคนั้นมักเป็น กงจื้อรุ่มรวย ก็มักถือพัดไว้ในมือ 

ซ้ายบน: ตี้หลุง (狄龍) ขวาบน: เจิ้นเส้าชิว (鄭少秋)
ซ้ายล่าง: จูเสี้ยวเทียน (朱孝天) ขวาล่าง: เริ่น เสียนฉี (任賢齊)

..เล่ากันว่า สามพันกว่าปีที่แล้ว สมัยนั้นจีนมีพัดแล้ว เป็นพัดที่สานด้วยใบไผ่หรือต้นหางแมว แต่ไม่ได้ใช้สำหรับพัดลมหรือพัดให้เกิดความเย็น หากเป็นเครื่องประดับชนิดหนึ่ง หนังสือโบราณบันทึกไว้ว่า พัดมีมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์อิน สานด้วยขนไก่ป่าชนิดหนึ่ง เป็นเครื่องประดับของกษัตริย์ มีประโยชน์ช่วยกันแดดและกันฝุ่น ในสมัยราชวงศ์โจว หลังรถที่กษัตริย์และพระราชินีทรงใช้นั้น จะมีพัดด้วย เพื่อกันฝุ่นและทราย เวลาเสด็จหรือออกเดินทาง ก็จะมีพัดขนาดใหญ่ตามหลัง เพื่อแสดงถึงความองอาจ ยิ่งใหญ่ และมีอำนาจ ต่อจากนั้น จากราชวงศ์จนถึงขุนนางชั้นสูง ได้ใช้พัดเป็นเครื่องบ่งบอกสถานะ